Zapomniane figurki - Grima, Żmijowy Język

Nikt nie spodziewał się hiszpańskiej inkwizycji, ale mnie chyba jeszcze mniej się tu spodziewano ;) Dziś jednak przechodzę samą siebie, bo nie dość, że na bloga weszłam, to jeszcze coś wrzucam. Nie, nie jest to figurka nowa, niestety. Pozwólcie mi oszczędzić opowieści o działaniu kobiecych hormonów, bo pewnie niejeden z panów nieraz na nie narzekał - faktem jest, że w ciąży, jakieś dwa miesiące przed porodem, z dnia na dzień zwykłam tracić zainteresowanie hobby i wołami mnie do figurek nie zaciągniecie. Ani nawet do bloga, jeśli coś zalega na półce. Grima pochodzi ze starej ery, miałam go nawet wrzucać w lipcu, ale jak to bywa z czarnymi/ szarymi/ białymi figurkami, balans kolorów okazał się na zdjęciach bardzo skrzywdzony i nie miałam serca tak okaleczonej zdjęciami figurki wrzucać na bloga. A zrobić nowych zdjęć już też mi się nie chciało, bo właśnie prasowałam góry dziecięcych ciuszków, co na tamten czas stanowiło moje hobby.

Ale stał ten Grima w gablotce jak wyrzut sumienia, więc dziś w końcu zdjęć się doczekał. Znowu kolory płatały figle, więc fotek jest mniej niż standardowe osiem, niemniej są już dużo lepsze od tamtych (nie, żeby w 100% idealne). Grimę wszyscy znają i kochają. Przynajmniej do czasu, gdy wychodzą na jaw jego podłe spiski i sączenie jadu w umysł króla Theodena na rozkaz Sarumana. Lubię ten kolorystyczny duet - Saruman i Grima. Szkoda, że Saruman maźnięty ledwo pędzlem stoi od lipca w szafce... 

Grima miał więcej szczęścia, został pomalowany i stoi na "półce ze złem do LOTRa" (bardzo ekskluzywnej, bo oprócz niego jest tam na razie tylko Gollum). Dziś pojawia się także na blogu. A ja może figurek pełnowymiarowych na razie nie maluję (czasowo średnio to widzę, póki jestem wyłączną karmicielką syna), ale właśnie zmyłam z palców wikol z piaskiem i uprzątnęłam trochę ścinków pianki z biurka, więc wiedzcie, że "coś się jadzi w sercu Śródziemia"! A tymczasem zapraszam do obejrzenia :)