Ser żółty - znaczniki duże (6 szt.)

W opublikowanym ostatnio na Hakostwie raporcie bitewnym, przedstawiającym zmagania bohaterów graczy ze szczurami o zapasy sera ukryte w krasnoludzkich podziemiach, wspomniałem o znacznikach sera, odgrywających w tej bitwie (i kilku kolejnych) kluczową rolę.

Na etapie rozgrywania ww. bitwy znaczniki nie były jeszcze gotowe, ale wkrótce potem je ukończyłem, zrobiłem zdjęcia, i oto prezentuję je poniżej.

Modele pochodzą z zestawu Ratmen Game Aids od One Page Rules i - jak widać - przedstawiają zapasy żółtego sera w różnych konfiguracjach wizualnych. Znaczników jest sześć - optymalna liczba, skorelowana z naszą ulubioną K6-tką.

W domyślnej wielkości znaczniki są dość duże - umieszczone na (zintegrowanej) podstawce bodajże 40 mm, co sprawia, że raczej nadają się, moim zdaniem, do oznaczania statycznych stref kontroli, niż jako typowe znaczniki "drobiazgów" do (wy)noszenia po stole i poza stół. Po kilku bitwach, jakie w ostatnich dniach rozegrałem z dziećmi, stwierdzam, że przyda się jeszcze trochę małych znaczników, na małych podstawkach i z mniejszymi kawałkami sera.

Więcej zdjęć (a także wstawka fabularna) znajduje się w rozwinięciu wpisu - zapraszam do obejrzenia.

Daleko na północy, wysoko w Górach Krańca Świata, gdzie śnieg nigdy nie topnieje, a smoki nie są tylko legendą, istniała niewielka krasnoludzka twierdza Karak Dungrath. Przez wieki była ona miejscem chwały, dumy i nieprzerwanych tryumfów. Jednak z czasem, po wiekach wojny z orkami i siłami Chaosu, zostały po niej tylko ruiny — a wśród tych ruin krążyły legendy o zaginionych skarbach, które nigdy nie zostały odnalezione. Jednym z takich skarbów był tajemniczy zapas sera, którego historia była znana tylko najstarszym krasnoludzkim mędrcom.

Historia zaczyna się od jednego z najbardziej cenionych serowarów w krasnoludzkiej historii, grubiutkiego i pełnego pasji krasnoluda o imieniu Brogar Skargrimmson. Był znany w całej krasnoludzkiej krainie ze swoich wyśmienitych serów, które miały niespotykaną moc uzdrawiania. Jego twaróg był prawie magiczny, a żółty ser dojrzały, znany z intensywnego aromatu, potrafił podnieść na duchu nawet najbardziej zniechęconych wojowników. Tak niezwykły był jego ser, że nawet po śmierci Brogara, przeszedł on do legendy.

Podobno przed upadkiem twierdzy, w ostatnich latach jej świetności, Brogar postanowił przygotować zapas na zimowe miesiące, które miały nadejść. W owym czasie w twierdzy panowały ciężkie warunki – nieprzyjaciele zaczęli zbliżać się do jej bram, a Krasnoludy musiały przygotować się na obronę. Brogar, w pełni świadomy nadciągającego niebezpieczeństwa, postanowił ukryć swoje najcenniejsze dzieło — zapasy serów — w tajemniczej piwnicy głęboko w twierdzy. Miejsce to miało być niezniszczalne, nawet przez siły Chaosu, które burzyły tak wiele innych północnych krasnoludzkich fortec.

Ser, który miał zaspokoić głód podczas wielkich zimowych oblężeń, był przechowywany w specjalnych beczkach, w których każdy ser miał swój czas, by dojrzeć, zachowując swoje właściwości wzmacniające i uzdrawiające. Brogar wiedział, że jego ser stanowił coś więcej niż tylko pokarm — był on symbolem doskonałości krasnoludzkiego rzemiosła i jednocześnie ochroną przed tym, co nadchodziło.

Jednak nadeszła zima, a zniszczenie twierdzy było nieuniknione. Okrucieństwo orkowych hord oraz tajemnicza moc Chaosu wkrótce wzięły górę. Krasnoludy, mimo swojej niezłomnej woli, nie były w stanie obronić swojej twierdzy. Karak Dungrath padła, a wraz z nią zginęła większość jej mieszkańców, którzy nie zdołali w porę jej opuścić. Wśród zgliszczy twierdzy zaginęła nie tylko historia, ale także zapas Brogara — ser, który miał zapewnić przetrwanie.

Legenda mówi, że po klęsce, w ruinach twierdzy, nikt nie odnalazł beczek pełnych serów. Wiele razy wyprawy krasnoludów, które próbowały odkryć tajemnice zrujnowanej twierdzy, kończyły się niepowodzeniem. Przeklęte ruiny były nie tylko niebezpieczne z powodu nieustających ataków dzikich stworzeń, ale także skrywały niewyjaśnione moce. Krążą plotki, że w miejscach, gdzie ukryte były beczki z serem, można usłyszeć niepokojące dźwięki — jakby sam ser wołał o pomoc.

Mimo że z czasem Krasnoludy zbudowały nowe twierdze i odnawiały swoje imperium, tajemnica zaginionych serów Brogara nigdy nie została rozwiązana. Przez lata twierdza Karak Dungrath popadała w coraz większą ruinę, a zapasy serów zostały zapomniane, uznane za stracone. Niemniej jednak, w niektórych kręgach wciąż żyje legenda, że gdzieś w głębokich jaskiniach ruin, w ukrytej komnacie pełnej starych beczek, wciąż czeka zapas sera, który Brogar przygotował na najgorsze czasy.

Niektóre krasnoludzkie rodziny, pomimo grozy związanej z powrotem do zrujnowanej twierdzy, wierzą, że ich przodkowie powinni odzyskać to, co zostało utracone — choćby w celu przywrócenia legendarnego smaku Brogara, który mógłby wciąż uleczyć nie tylko ciała, ale także serca krasnoludów.

I tak co jakiś czas, młodsze pokolenia krasnoludów wyruszają na poszukiwanie legendarnego sera, pełnego magii i tajemnic, z nadzieją, że uda im się znaleźć zapasy, które zmieniłyby oblicze ich rasy na zawsze. Jednak z każdym dniem, w miarę jak zapomniane ruiny stają się coraz bardziej nieosiągalne, tajemnica sera Brogara może nigdy nie zostać rozwikłana.